فداکاری

موندم از کجا شروع شد؟

که تو رو دوباره دیدم

هنوز از راه نرسیدم

به ته قصه مون رسیدم

یکی جز من تو دلت بود

واسه این بود برنگشتم

وقتی لبخندت و دیدم

حتی از خودم گذشتم

این فداکاری من رو دیگه جز من کی می دونه؟

جز تویی که خوبیامو دیگه یادت نمی مونه؟؟

شاید اصلا دیگه یادت بره که مثل قدیم جون منی

ولی یادت نره خوشبختی الانتو مدیون منی

 

وقتی محتاج تو بودم تو فداکاری نکردی

حال و روز منو دیدی اما باز کاری نکردی

شونه خالی کردی از من

با هزار عذر و بهونه

درد و دل کردم دوباره

با در و دیوار خونه

 

دروغ

تو که از اولشم جای من یکی دیگه توی قلبت بود

نگو به من که تو هر کار کردی درسته... نگو حقت بود

تو که از اسمم و عشقم و حسم و قلبم، دلتو کندی

به چشای منِ سادۀ بی کس تنها، داری می خندی

همیشه دروغ می گفتی واسه من می میری

بگو عاشقم نبودی... تو که داری میری

به خدا همش دروغه که منو دوست داری

تو که روی قلب من این جوری پا میذاری

بگو این دروغ دوست داشتنیو این بارم

باز بگو بی تو می میرم ... بگو دوست دارم

من که این همه دروغ تو رو باور کردم

یه دفعه دیگه بگو، بگو که برمی گردم

 

تو که از اون همه حرفهایی که به تو گفتم،

چیزی یادت نیست

تو که میذاری میری و من اینجا می مونم،

با چشای خیس

تویی که ازم گذشتن آسونه واست،

مثل بازیچه م

چه جوری بهم می گفتی که مثل قدیما،

عاشقت میشم

 

پاشایی

ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺑﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻏﻮﺍﺻﺎﻥ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺎ ...

ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ...

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﯾﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺩِﻕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ ...

ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻦ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪﺕ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺲ،ﮐﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ

ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﭘﺪﺭ ، ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ....

 

ﺍﻣﯿﺪ  ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻠﯽ

متن ترانه تهران از کامران رسول زاده

تهران تمام آرزوهامو ازم دزدید

شهری که روح عاشقی هامو نمی فهمید

شهری که از اعدام تا توپخونه معنی داشت

شهری که داغ لاله زار رو  روی دلم میذاشت

تهران که " ایرانشهر" بین نقشه هاش گم شد

تهران که نفرین و تباهیش سهم مردم شد

شهری که افیون توی مغز استخونش بود

شهری که خونبازی قمار نوجووناش بود

 

اینجا شبیه آخر تجریش دربندم

اینجا به حتی کوهها هم دل نمی بندم

باور کن اینجا بی وطن... بی سرزمینم

اینجا توو تهران بی تو متروکه ترینم

 

کامران رسول زاده

کو رفیق راز داری؟ کو دل پر طاقتی ؟

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی

 

کو رفیق راز داری؟ کو دل پر طاقتی ؟

 

 

شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت

 

شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

 

 

تا نسیم از شرح عشقم با خبر شد ، مست شد

 

غنچه ای در باد پر پر شد ولی کو غیرتی ؟

 

 

گریه می کردم که زاهد در قنوتم خیره ماند

 

دور باد از خرمن ایمان عاشق آفتی

 

 

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت

 

کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

 

 

بس که دامان بهاران گل به گل پژمرده شد

 

باغبان دیگر به فروردین ندارد رغبتی

 

 

من کجا و جرات بوسیدن لب های تو؟

 

آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی

 

(فاضل نظری)